"Την
Κυριακή 2 του Σεπτέμβρη, αποφάσισα να επισκεφτώ το νησί. Ο ουρανός
γαλανός και το μελτεμάκι, δώρο Θεού μετά από μέρες ανυπόφορης ζέστης".
"Η βάρκα γεμάτη επισκέπτες, επισκέπτες – προσκυνητές. Φωνές χαρούμενες δεν ακούγονται, ούτε από τα χείλη λόγος δεν κυλάει. Όλοι έχουν την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για το τι θα δουν λίγα λεπτά αργότερα. Οι στιγμές είναι ιερές, γεμάτη σιωπή – μακρόσυρτη σιωπή… Η σκέψη περπατάει στα μονοπάτια του χρόνου, με βήμα ταχύ.
Λίγα λεπτά απομένουν και η Ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Ο μεγάλος γυάλινος σταυρός δηλώνει τον… «Κρανίου Τόπο» - ιερό τόπο, ίδιο με τον Γολγοθά! Στενά δρομάκια ξεδιπλώνονται μπροστά μας, σταυροί
λευκοί πεσμένοι στο πάτωμα, μπροστά σε καθρέπτες που μας δείχνουν περίτρανα το δώρο του Θεού απέναντι στην αρρώστια και τον θάνατο.
Τα ερείπια των σπιτιών δηλώνουν την μοναξιά του τοπίου. Ένα παράθυρο πιο ‘κει αντιστέκεται σθεναρά στον χρόνο – μαρτυρία της Ιστορίας. Μέσα σ’ ένα πέτρινο δωμάτιο, σε μια προθήκη ένα – ένα τα σκεύη λίγο ξεθωριασμένα από τον χρόνο, μαρτυρούν ότι ο τόπος αυτός κάποτε είχε ζωή και λόγο ύπαρξης. Λίγη ελπίδα χωρίς την αρρώστια, παρά του ότι στη κεντρική είσοδο δεσπόζει η φράση από την Κόλαση του Δάντη: «αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μπαίνετε»!
Οι μαύρες σημαίες δηλώνουν πίκρα και θάνατο, σιωπή και δάκρυ. Οι καθρέπτες που δεσπόζουν παντού, δίνουν την ελπίδα και καθαγιάζουν τον χώρο.
Το απόγευμα, λίγο πριν τη δύση του ήλιου, αποχαιρετούμε τον ιερό χώρο που χάρη στη εικαστική παρέμβαση του διάσημου εικαστικού καλλιτέχνη κυρίου Τσόκλη, απέκτησε μία θέση στην Ιστορία αυτού του Τόπου και όχι μόνο αλλά έστειλε το μήνυμα παγκοσμίως: ότι μέσα από την κατάρα που αυτή η φοβερή αρρώστια σκόρπιζε στο πέρασμά της, αναδύεται η ελπίδα της Ζωής και η λαχτάρα της Δημιουργίας!"
"Η βάρκα γεμάτη επισκέπτες, επισκέπτες – προσκυνητές. Φωνές χαρούμενες δεν ακούγονται, ούτε από τα χείλη λόγος δεν κυλάει. Όλοι έχουν την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για το τι θα δουν λίγα λεπτά αργότερα. Οι στιγμές είναι ιερές, γεμάτη σιωπή – μακρόσυρτη σιωπή… Η σκέψη περπατάει στα μονοπάτια του χρόνου, με βήμα ταχύ.
Λίγα λεπτά απομένουν και η Ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Ο μεγάλος γυάλινος σταυρός δηλώνει τον… «Κρανίου Τόπο» - ιερό τόπο, ίδιο με τον Γολγοθά! Στενά δρομάκια ξεδιπλώνονται μπροστά μας, σταυροί
λευκοί πεσμένοι στο πάτωμα, μπροστά σε καθρέπτες που μας δείχνουν περίτρανα το δώρο του Θεού απέναντι στην αρρώστια και τον θάνατο.
Τα ερείπια των σπιτιών δηλώνουν την μοναξιά του τοπίου. Ένα παράθυρο πιο ‘κει αντιστέκεται σθεναρά στον χρόνο – μαρτυρία της Ιστορίας. Μέσα σ’ ένα πέτρινο δωμάτιο, σε μια προθήκη ένα – ένα τα σκεύη λίγο ξεθωριασμένα από τον χρόνο, μαρτυρούν ότι ο τόπος αυτός κάποτε είχε ζωή και λόγο ύπαρξης. Λίγη ελπίδα χωρίς την αρρώστια, παρά του ότι στη κεντρική είσοδο δεσπόζει η φράση από την Κόλαση του Δάντη: «αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μπαίνετε»!
Οι μαύρες σημαίες δηλώνουν πίκρα και θάνατο, σιωπή και δάκρυ. Οι καθρέπτες που δεσπόζουν παντού, δίνουν την ελπίδα και καθαγιάζουν τον χώρο.
Το απόγευμα, λίγο πριν τη δύση του ήλιου, αποχαιρετούμε τον ιερό χώρο που χάρη στη εικαστική παρέμβαση του διάσημου εικαστικού καλλιτέχνη κυρίου Τσόκλη, απέκτησε μία θέση στην Ιστορία αυτού του Τόπου και όχι μόνο αλλά έστειλε το μήνυμα παγκοσμίως: ότι μέσα από την κατάρα που αυτή η φοβερή αρρώστια σκόρπιζε στο πέρασμά της, αναδύεται η ελπίδα της Ζωής και η λαχτάρα της Δημιουργίας!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου