Ένα κυριακάτικο πρωινό στην κουζίνα η σύζυγος τηγανίζει αυγά. Ο σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά.
Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ και αρχίζει να φωνάζει πανικόβλητος:
- Πρόσεχε, πρόσεχε! Βάλε κι άλλο βούτυρο! Θεούλη μου! Έχεις βάλει πολλά μαζί στο τηγάνι! Πάρα πολλά! Γύρνα τα.
Γύρνα τα τώρα! Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. Μα που θα βρούμε κι άλλο βούτυρο; Ωραία... Μη, πρόσεχε θα σου ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ! Προσεχτικά... προσεχτικά! Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ'' ακούς εμένα... ποτέ! Γρήγορα γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; Μην ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το αλάτι... Βάλε αλάτι, αλάτι! Βάλε αλάτι σου είπα!
Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη.
- Τι έπαθες άνθρωπε μου; Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου; Τον ρωτάει...
Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει...
- Ήθελα απλά να σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου