Εκτενές αφιέρωμα μεγάλης εφημερίδας στο νησί μας
Εκτενές αφιέρωμα έχει η κορυφαία ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post για την Κρήτη με κυρίαρχη περιγραφή και διαφήμιση της Σπιναλόγκας και του Αγ. Νικολάου. «Τουριστικά γκρουπ έχουν στόχο να κάνουν την Κρήτη έναν νέο ταξιδιωτικό προορισμό για τους Ισραηλινούς» γράφει η δημοσιογράφος της εφημερίδας Sharon UdasinKavei Hofsha. στο φύλλο της περασμένης Κυριακής 24 Ιουλίου 2011 και στην ενότητα «ταξίδια» η οποία ταξίδεψε στην Κρήτη καλεσμένη από το Ισραηλινό τουριστικό ταξιδιωτικό πρακτορείο
«Η Κρήτη είναι μόλις μια ώρα πτήση από το αεροδρόμιο Ben Gurion του Ισραήλ και μπορεί μια ολόκληρη οικογένεια να μεταφερθεί σ’ ένα καταπράσινο νησί γεμάτο με τουριστικά θέρετρα, ξενοδοχεία, αθλητικές εγκαταστάσεις και πισίνες, all inclusive. Με ελληνικό μπουφέ καθώς και δραστηριότητες για όλες τις ηλικίες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε αμμώδεις όρμους με ζαφειρένια κύματα και πεντακάθαρες ακτές» σημειώνει στην εισαγωγή της η δημοσιογράφος. Και συνεχίζει:
«Η Κρήτη, το μεγαλύτερο από τα ελληνικά νησιά, μπορεί να έχει την ελληνική σημαία, αλλά έχει εξ ολοκλήρου μια δική της κουλτούρα. Είναι η κοιτίδα ενός από τους αρχαιότερους ευρωπαϊκούς πολιτισμούς, του Μινωικού, όπου στην Κνωσό στο ιστορικό ανάκτορό του μπορεί ακόμη να περιηγηθεί κανείς .
Μετά από διαδοχικές αλλαγές κυρίων, από τους Ρωμαίους στους Βυζαντινούς, στους Ενετούς και τέλος στους Οθωμανούς κέρδισε την ανεξαρτησία της και ενώθηκε με την Ελλάδα». Η δημοσιογράφος σχολιάζοντας τις άσχημες τα τελευταία χρόνια Τουρκοισραηλινές σχέσεις γράφει ότι «εν μέσω εντάσεων με την τουρκική κυβέρνηση, η τουριστική εταιρεία Kavei Hofsha προσπαθεί να κατευθύνει τον ισραηλινό τουρισμό από την Τουρκία στα νησιά της Ελλάδος» επικαλούμενη απόψεις του ισραηλινού τουριστικού γραφείου.
Και συνεχίζει:
«Ένα από τα γραφικά μέρη που αξίζει να επισκεφτείτε στην Κρήτη, είναι η Σπιναλόγκα, την οποία ακόμη κι ένας ντόπιος θα απέφευγε να επισκεπτόταν πριν από 100 χρόνια. Με ακτοπλοϊκή σύνδεση από την Ελούντα, το καϊκι μεταφέρει τον επισκέπτη στο πανέμορφο νησί το οποίο ολόκληρο το πρώτο μισό του 20ου αιώνα ήταν μια οργανωμένη αποικία λεπρών, με πρόεδρο, σχολείο, νοσοκομείο, τρεις ορθόδοξες εκκλησίες και καφενεία. Η κύρια εκκλησία, μας εξηγεί μια ξεναγός, είναι εκείνη του Αγίου Παντελεήμονα (σημ.: τον αναφέρει λαθεμένα Saint Palemion) στον οποίο οι περισσότεροι που έχουν προβλήματα υγείας εξακολουθούν να προσεύχονται.
Επειδή στο νησί δεν υπήρχε νερό, κατασκευάστηκε ένα σύστημα ομβροδεξαμενών για τις ανάγκες των κατοίκων της. Οι λεπροί της Σπιναλόγκας δεν ήταν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο υγιή πληθυσμό της Κρήτης, καθώς οι κάτοικοι του απέναντι χωριού της Πλάκας, που απέχει μόλις 900 μέτρα, εργάζονταν κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά τα πάντα απολυμαίνονταν πριν φύγουν από το νησί. Εν τω μεταξύ γεννήθηκαν πολλά υγιή μωρά από γονείς λεπρούς, σύμφωνα με την ξεναγό μας, που στερούνταν αμέσως από τους γονείς τους και μεταφέρονταν σε ορφανοτροφεία, καθώς η λέπρα δεν μεταδίδονταν με το αίμα της μητέρας. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος της παλιάς υποδομής του νησιού παραμένει ανέπαφο, και οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν αυτό τον ξεχωριστό τρόπο ζωής που άνθησε κάποτε και που πολλοί άνθρωποι είχαν καταδικαστεί.
Έπειτα από μια μέρα στη Σπιναλόγκα, οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν ένα θαλάσσιο περίπλου γύρω από το νησί της Κολοκύθας, να απολαύσουν το μπάνιο τους στην ήρεμη θάλασσα καθώς και το διαθέσιμο παραδοσιακό ελληνικό γεύμα μπάρμπεκιου».
Παρακάτω η δημοσιογράφος με κάποιες ασάφειες και ιστορικές ανακρίβειες περιγράφει ότι "μια πεζοπορία μέχρι το λόφο προς την ξηρά σε οδηγεί ουσιαστικά σε ακατοίκητη περιοχή, εκτός από μια μικρή εκκλησία (να εννοεί άραγε του Αγ. Λουκά;) που χτίστηκε μετά την Οθωμανική περίοδο". Και συνεχίζει με την ανακρίβεια:
"Κατά την περίοδο εκείνη οι Κρήτες χριστιανοί έκρυψαν τα πολύτιμα θρησκευτικά τους αντικείμενα, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα σύμφωνα με την ισραηλινή ξεναγό Ariel Rosenberger".
«Αρκετά κοντά στην Ελούντα, είναι η 75000 κατοίκων παραλιακή πόλη του Αγ. Νικολάου, η οποία έχει ένα γοητευτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον με την «άπατη» λίμνη της που στην πραγματικότητα έχει βάθος 84 μ. Από αυτήν μια όμορφη σκάλα σε ανεβάζει ψηλότερα με θαυμάσια θέα στον κόλπο του Μιραμπέλλου. Παράλληλα με τη λίμνη της πόλης υπάρχει ένα πλήθος από εστιατόρια και ψαροταβέρνες, όπου κυριολεκτικά οι σερβιτόροι θα σας τραβήξουν για να απολαύσετε την κουζίνα τους «αλά ιταλιάνικα» και αν σας αναγνωρίσουν ως Ισραηλίτες θα προσθέσουν και ένα «Sababa» στη στιχομυθία που ακολουθεί».
Στη συνέχεια η δημοσιογράφος αναφέρει και άλλες περιοχές της Κρήτης και τελειώνει γράφοντας την εντύπωση της ισραηλινής ξεναγού, ότι δηλαδή "αυτό που οι επισκέπτες μπορούν να βρουν σε αυτό το νησί είναι οι πρόσχαροι και ωραίοι άνθρωποι, όπως είμαστε και εμείς στο Ισραήλ. Να δουν τη φύση και να συνειδητοποιήσουν μετά στο δρόμο της επιστροφής, ότι το Ισραήλ είναι πραγματικά ένα καλό μέρος".
ΠΗΓΗ: The Jerusalem Post Μετάφραση: MERABELLO LIBRO D’ ORO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου