Για αυτόν που φεύγει, μία βαλίτσα είναι αρκετή, για εκείνον που μένει, ανάλογα το
πόσο ΓΑΙΔΟΥΡΙ είναι ή ευαίσθητος.........
Η συγκατοίκηση είναι ωραίο πράγμα. Έτσι θα έπρεπε να είναι δηλαδή. Πάντα όταν παίρνεις μία απόφαση να ζήσεις με τον άλλον, το κάνεις γιατί είσαι στα ντουζένια του έρωτα σου, διαφορετικά πρέπει να είσαι καθυστερημένος . Πιστεύεις και νιώθεις ότι είναι το μοναδικό σωστό και απαραίτητο πράγμα που πρέπει να γίνει εκείνη τη στιγμή για να νίωσεις την υπέρτατη ευτυχία. Ο ενθουσιασμός μετά τη λήψη της απόφασης είναι μεγάλος και η διαδικασία του να στηθεί ένα σπίτι από κοινού με τον άνθρωπο που έχεις ερωτευτεί είναι πολύ όμορφη. Ζεις πρωτόγνωρες εμπειρίες που σε δένουν σας δένουν και σε κάνουν να μοιράζεσαι.
Η συγκατοίκηση όμως, εκτός από ωραίο πράγμα , είναι και λαχείο. Ή θα σου κάτσει, και έχεις πιάσει την καλή, ή θα περιμένεις να κληρώσει και όταν πάρεις το τίποτα, μένεις με τον λαχνό στο χέρι μαγαρίζοντας την τύχη σου.Πολλές φορές δεν πετυχαίνει. Όχι η συγκατοίκηση. Η σχέση. Γιατί μία συγκατοίκηση δεν φταίει ποτέ που δεν πέτυχε η σχέση. Φταίει πάντα η σχέση που δεν πέτυχε η συγκατοίκηση. Που καταλήγω; Πως πρώτα δοκιμάζεις τη σχέση και μετά περνάς στο ίδιο σπίτι. Όπως στην κουζίνα. Πρώτα δοκιμάζεις ενώ μαγειρεύεις και μετά σερβίρεις τη μερίδα. Για τους περισσότερους όμως είναι τόσο εύκολο να πιστεύουν πως το τέλος ενός έρωτα έρχεται επειδή αυτός στεγάστηκε, παρά γιατί δεν πήρε τη φροντίδα που αρμόζει. Είτε έτσι είτε αλλιώς, παρακάτω σας παρουσιάζω δέκα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζετε τόσο για τη συμβίωση (όταν μία σχέση δεν πρέπει να μπει κάτω από κοινή στέγη,) όσο και για τη λήξη αυτής,
1)Συγκατοίκηση=γάμος.
Όταν μένεις μαζί με τον άλλον,δεν έχει καμία διαφορά από το να είσαι παντρεμένος. Άρα γιατί να είσαι παντρεμένος αφού δεν θέλεις να παντρευτείς γιατί αν ήθελες απλά θα παντρευόσουν και δεν θα συγκατοικούσες.
2) Η σχέση μπαίνει στο repeat.
Βλέπεις τον άλλον να απομυθοποιείται τόσο εύκολα γρήγορα και απλά, αποκτάς μία καθημερινή , επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, και μπαίνεις σε τόσο ευλαβικό πρόγραμμα που κάνοντας ανασκόπηση πίσω το διάστημα που έμενες μαζί του, δεν θυμάσαι τίποτα, γιατί όλες οι μέρες απλά ήταν ίδιες.
3) Φύγε εσύ- έλα εσύ!
Αν χωρίσεις, είναι ζόρι και βαρετό το να μπεις στη διαδικασία να αποφασίσεις, ποιός θα μείνει και ποιός θα φύγει από το σπίτι, πότε θα πάρεις τα πράγματα σου από εκεί, που θα μείνεις στη συνέχεια. Για αυτόν που φεύγει, μία βαλίτσα είναι αρκετή, για εκείνον που μένει, ανάλογα το πόσο γαιδούρι είναι ή ευαίσθητος, θα υπάρχει για λίγο καιρό ένα θεματάκι του «όλα γύρω σε θυμίζουν».
4) Θέλω να γυρίσω στα παλιά , εδώ και τώρα...
Μόνο όταν συγκατοικείς, συνηδειτοποιείς το μέγα λάθος σου। Και τότε είναι που αποκτάς τάσεις φυγής. Σου λείπει το προηγούμενο σπίτι σου, θέλεις να γυρίσεις στην παλιά σου γειτονιά, στην παλιά σου ζωή, νιώθεις ότι ξαφνικά όλα σοβαρεύουν στη ζωή σου, μαζί και εσύ και πως πρέπει να πάρεις τα πάντα πιο υπεύθυνα, πιο βαρυά. Οι ανασφάλειες για την επιλογή σου οργιάζουν, η αμφιβολία τρυπώνει μέσα σου, οι αγωνίες για το μέλλον μεγαλώνουν και ξαφνικά κάνοντας απολογισμό , σου φαίνεται πως δεν έχεις βγει, δεν έχεις πιεί, δεν έχεις φλερτάρει και δεν έχεις ξεσαλώσει αρκετά, άσχετα αν έχεις υπάρξει το μεγαλύτερο ρεμάλι στον κόσμο.
5)Μου τη δίνεις!
Ένας καυγάς μπορεί να κρατήσει διπλάσιο χρόνο απ΄ότι θα κρατούσε αν δεν έμενες μαζί του. Τσακώνεσαι, και ξέρεις πως ότι και να γίνει , το βράδυ θα συναντηθείτε στο ίδιο σαλόνι. Όσο και αν σε έχει ξενερώσει, θα τον δεις, θα είναι εκεί στον ίδιο καναπέ, κάνοντας ψίχουλα επειδή τρώει βλέποντας τηλεόραση, ξεχνώντας το εσώρουχο του πεταμένο στο πάτωμα μετά το ντουζ την ώρα που το μπάνιο πνίγεται στα νερά, ξαπλώνοντας στο ίδιο κρεβάτι μαζί σου την ώρα που θέλεις να του ρίξεις τη σφαλιαρίτσα του. Ενώ αν δεν μένεις μαζί, λίγο το τηλεφώνημα που δεν θα έρθει, λίγο η ανασφάλεια του που να είναι και με ποιόν, λίγο όλο αυτό το drama queen τύπου : «βάζεις καψούρικο τραγούδι και ονειρεύεσαι σκηνές κινηματογραφικές ως το ιδανικό σενάριο για την επανασύδνεση σας», σε κάνει να τον θες, να σου λείπει και να νιώθεις την φλόγα και πάλι ζωντανή.
6)Ενταυθα κειται η σχέση!
Μοιραία βουλιάζεις. Ξέρεις ότι έχεις μία 24ώρη παρέα, 7/7 , 365 μέρες το χρόνο( αν τον βγάλεις μαζί του) Είτε καθημερινή είτε σαββατοκύριακο , ξέρεις ότι ο άλλος είναι εκεί για σένα, οπότε στη χειρότερη των περιπτώσεων, την Παρασκευή το βράδυ θα μείνεις μέσα, θα δεις dvd θα παραγγείλεις delivery και θα κοιμηθείς. Το κακό είναι ότι αυτο μπορεί να επαναληφθεί και το Σάββατο, και το επόμενο σκ , και το μεθεπόμενο. Αυτό που σας περιγράφω είναι κακό, όπως είνα περίεργο και αναπάντητο το ερώτημα: γιατί ένα ζευγάρι που μένει μαζί είναι πιθανό να μουχλιάσει ενώ, σε μία πιο εργένικη φάση ζωής, δεν διανοείσαι να μείνεις μέσα;Δυστυχώς όμως συμβαίνει. Και όταν το καταλάβεις, χωρίσεις και ξαναθυμηθείς τους φίλους σου, τα μπαράκια, τα ποτά και τα ξενύχτια, αναρωτιέσαι: τόσο καιρό γιατί δεν έκανα κάτι αντίστοιχο;
7) I want to break freeeeeeeeee….
Λόγω της συγκατοίκησης παίρνεις τη σχέση πιο στα σοβαρά. Όσο πιο σοβαρά πάρεις τη σχέση τόσο πιο σοβαρά θα πάρεις και τον χωρισμό , ειδικά οταν είσαι έντιμος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί πολύ περισσότερη προσπάθεια για να επανενταθχείς σε κανονικούς ρυθμούς μετά τον χωρισμό , απ ότι χρειάζεται όταν απλά τελειώνεις μία σχέση άνευ συγκατοίκησης.
8) Iδιαίτερος χώρος είναι μόνο το wc!
Κακά τα ψέματα।Όσο και αν τηρείται στη σχέση ο σεβασμός στον χώρο και τον χρόνο του άλλου, η αλήθεια είναι ότι όταν συγκατοικείς, δεν μπορείς να μείνεις εντελώς μόνος σου όταν και αν χρειαστεί, για λίγο, ίσα ίσα να ξελαμπικάρεις και να αδειάσεις το μυαλό σου. Δεν μπορείς να το κάνεις. Ή θα πρέπει να κλειστείς σε κάποιο δωμάτιο, είτε να δείξεις με τον τρόπο σου και τη συμπεριφορά σου ότι έχεις ανάγκη από λίγη απομόνωση που τότε όμως θα του δώσεις και αφορμή να πιστέψει ότι κάτι έχει κάνει κακό, ή ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση σας.
9) Επιθεωρητής Κλουζώ.
Το πρώτο διάστημα μετά το χωρισμό, ασυναίσθητα , όταν χρειαστεί να επιστρέψεις στο σπίτι για να πάρεις κάτι που σου χρειάζεται, μπαίνεις όσο και αν δεν το θέλεις στην διαδικασία να καταλάβεις τι παίζει στο πρώην σπίτι σου, ρίχνοντας έστω και μία απλή ματιά. Τι έφαγε; Τι ήπιε; Εφερε κόσμο στο σπίτι; Βγήκε; Πόσα ποτήρια έχει ο νεροχύτης; Γιατί έχει αλλάξει θέση το τάδε αντικείμενο; Ηλίθια συλλογή στοιχείων που μπορεί να μαρτυρούν πολλά αλλά και τίποτα, ανάλογα με το πόσο δαιμόνιο μυαλό έχεις, ή απλά διαίσθηση. Στοιχεία που ουσιαστικά μπορεί και να μην σ ενδιαφέρουν καν, αλλά το μάτι τα συγκεντρώνει χωρίς να παίρνει εντολή από τον εγκέφαλο ο οποίος ασυναίσθητα τα επεξεργάζεται χωρίς να του το ζητάς.
10)Το πουλάω το σπίτι, και ότι ζήσαμε μαζί.
Μέχρι να πάρεις και το τελευταίο πράγμα που σου ανήκει από το σπίτι, νιώθεις ότι εξακολουθείς να έχεις δικαιώματα σε αυτό. Το θεωρείς δικό σου. Νιώθεις άσχημα όταν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις ουσιαστικό έλεγχο σε αυτό, και υποχρεωτικά το άτιμο το σπίτι σου κρατά ανοιχτούς δίαυλους επικοινωνίας με τον άλλον, μέχρι να κλείσετε τις οικοκυρικές σας εκρεμμότητες. Η ζωή σου αρχίζει ουσιαστικά μόνο όταν κλείσεις την πόρτα και πετάξεις το κλειδί.
Shit happens, λένε έξω. Και όντως ισχύει.Όλα τα παραπάνω σαφώς και δεν πρέπει να αποτελούν τροχοπέδη στο να πάρει κανείς την απόφαση να συγκατοικήσει, είναι ωστόσο πληροφορίες που έχω συλλέξει από παθόντες και οι οποίες σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν καλές οδηγίες προς ναυτιλωμένους. Το παν πάντως στη ζωή , είναι ο αυθορμητισμός, ακόμα και αν αυτός προκαλεί λάθη, αλλά και η ετοιμότητα να μπορείς να κρατάς τις ισορροπίες όταν καταλάβεις πως έκανες το στραβοπάτημα.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου