Είναι ολόκληρη ένα ζωντανό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με τα ωραία πετρόκτιστα κτίρια της, τα φιδωτά κατηφορικά δρομάκια της, τα γεφύρια και τις νεροτριβές της, ένα μουσείο ιστορίας με τα πάλαια μοναστήρια της, τα βυζαντινά και εκκλησιαστικά ιερά κειμήλια, την βιβλιοθήκη της με τα σπάνια έγγραφα και κώδικες, τους μπαρουτόμυλους και το μουσείο υδροκίνησης, τις αρχαιολογικές και λαογραφικές συλλογές της. Το φυσικό κάλλος του τόπου δεν είναι τυχαίο ότι είχε εμπνεύσει τον μύθο του ιερού λουτρού του Δία στον πόταμο που εξ αυτού ονομάστηκε Λούσιος (εκεί που λουζόταν ο Δίας). Η θέα της κοιλάδας που ρέει ο Λούσιος από το ύψωμα της Δημητσάνας, ως την Μεγαλόπολη και στο βάθος τον όγκο του Ταΰγετου, μένει εμπειρία χαραγμένη στην μνήμη. Φυσικο κάλλος, αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, η πέτρα και το νερό, η ιστορία της αρχαίας, βυζαντινής και νεώτερης Ελλάδας, η σημερινή άριστη διαχείριση του ιστορικού και καλλιτεχνικού πλούτου της κωμόπολης, όπως και η άρτια τουριστική υποδομή, καθιστούν την Δημητσάνα μαγικό προορισμό περιήγησης και ταξιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου