Δεν θα σας μιλήσω για χιονισμένες βουνοκορφές, ελβετικά τοπία και ό,τι άλλο βάζει ο νους σας, ακούγοντας και μόνο το όνομα Περτούλι. Δεν το επισκέφθηκα χειμώνα με μείον βαθμούς Κελσίου, με κρύο και χιόνια, ούτε έκανα σκι στις λευκοφορεμένες πλαγιές του. Θα σας μιλήσω για την εμπειρία που έζησα πριν από δύο μήνες περίπου κατά τη διάρκεια
του ρεπορτάζ για το αφιέρωμα του Traveller's Icons στα Τρίκαλα.
Χρειάστηκε μόνο ένα απόγευμα, με πολύ κρύο για την εποχή. Ο χρόνος υπό τέτοιες συνθήκες είναι πολύ περιορισμένος. Ή θα έλεγα καλύτερα είναι δυσανάλογος, γιατί μετράει αντίστροφα τις περισσότερες φορές, με όλα αυτά που έχεις και «πρέπει» να κάνεις. Με λίγα λόγια δεν (σου) φτάνει ποτέ.
του ρεπορτάζ για το αφιέρωμα του Traveller's Icons στα Τρίκαλα.
Χρειάστηκε μόνο ένα απόγευμα, με πολύ κρύο για την εποχή. Ο χρόνος υπό τέτοιες συνθήκες είναι πολύ περιορισμένος. Ή θα έλεγα καλύτερα είναι δυσανάλογος, γιατί μετράει αντίστροφα τις περισσότερες φορές, με όλα αυτά που έχεις και «πρέπει» να κάνεις. Με λίγα λόγια δεν (σου) φτάνει ποτέ.
Ξεκινάμε πρωί με βροχή και ομίχλη από Τρίκαλα, βάζοντας πλώρη για τα... βουνά. Ακολουθούμε τον οδικό άξονα Πύλης-Τρικάλων. Στη διάρκεια του mini ταξιδιού κάνουμε αρκετές στάσεις, για να αποτυπώσουμε την ομορφιά της φύσης (όσο είναι αυτό δυνατό με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες). Highlight της διαδρομής το φυσικό πέρασμα από τους κάμπους της Θεσσαλίας προς τον ορεινό όγκο του διαμερίσματος, που δεν είναι άλλο από το χωριό Πύλη -όνομα και πράγμα! Διατηρώντας βορειοδυτική πορεία, αφήνουμε πίσω μας κατάφυτες εκτάσεις και πυκνά δάση με φουντωτά έλατα. Προσπερνάμε την Ελάτη, με στόχο (έτσι ελπίζαμε, τουλάχιστον!) να την εξερευνήσουμε μετά το ρεπορτάζ στο Περτούλι. Φτάνουμε στον προορισμό μας απογευματάκι, πάνω δηλαδή που η μέρα αρχίζει να ξεθωριάζει κι η νύχτα κάνει την εμφάνισή της. Το σκηνικό αλλάζει άρδην. Χαμηλοί θάμνοι και χορτάρι λίγων εκατοστών παίρνουν τη σκυτάλη από τα έλατα και τις καταπράσινες εκτάσεις της διαδρομής, ένα «διάλειμμα» θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε στην ελατοπανδαισία της περιοχής. Βρισκόμαστε, σε ένα από τα πιο παλιά χωριά της Θεσσαλίας. Το τοπίο μουντό, χλωμό, άκρως φθινοπωρινό. Παρκάρουμε σε ένα άνοιγμα του δρόμου και πιάνουμε δουλειά.
ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ
Με την ομπρέλα, στο ένα χέρι και τη φωτογραφική μηχανή στο άλλο, ξεκινάμε την αναγνωριστική βόλτα μας στους δρόμους του Περτουλίου. Αρχοντικά κτήρια και σπίτια με κόκκινες κεραμοσκεπές, εκατέρωθεν της κεντρικής οδικής αρτηρίας του χωριού αλλά και κατά μήκος των υπόλοιπων κάθετων σε αυτή δρόμων, δεν μας αφήνουν παρά να θαυμάσουμε την εικόνα που αντικρίζουμε μπροστά μας. Αποτυπώνοντας στο φακό το μεγαλείο του χωριού, με πιάνει η γνωστή δημοσιογραφική περιέργεια και πηγαίνω door to door στις επιχειρήσεις της περιοχής, για να δω τι «παίζει» και σε αυτόν τον τομέα!
ΠΟΡΤΑ-ΠΟΡΤΑ
Πρώτη στάση το Ξενοδοχείο Παπαγιάννη (τηλ. 24340 91177). Ένα πέτρινο κτήριο με 22, συνολικά, δωμάτια και σουίτες με τη δική του ξεχωριστή διακόσμηση το καθένα. Ο κος Κώστας, ιδιοκτήτης με τη γυναίκα του, την κα Μαίρη, μας υποδέχεται δίπλα στο τζάκι και ξεκινάει η κουβεντούλα. Αυτό που μας μένει από τη συζήτηση είναι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν σημαντικές προσπάθειες προσέλκυσης τουριστών με μειώσεις τιμών από 10-20%, αλλά και προσφορές τύπου «στις 3 διανυκτερεύσεις, η 1 δωρεάν» κ.λπ. Απέναντι, το αρχοντικό Διβάνη (τηλ. 24340 91252, www.archontikodivani.gr), κλειστό. «Λογικό» σιγοψυθιρίζω στον εαυτό μου, καθώς ακόμη είναι αρχές Οκτωβρίου και ο κόσμος δεν ανεβαίνει, τουλάχιστον όχι από τώρα, εδώ πάνω. Λίγο πιο πάνω, ο Ξενώνας Κουτσιανίτη (τηλ. 24340 91457), που λειτουργεί 5 χρόνια και διαθέτει 10 δωμάτια με λιτή διακόσμηση και ένα cozy καθιστικό με τζάκι. Η κα Φρόσω, η ιδιοκτήτρια, μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για τις υπηρεσίες και τις τιμές και συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
Επόμενη στάση στην ταβέρνα του Παναγιώτη (τηλ. 24340 91000, www.panagiotistavern.gr). Μεγάλος χώρος με διακριτική διακόσμηση. Ο κος Ταραμπούλας, τα τελευταία 6 χρόνια, σερβίρει στους επισκέπτες του χωριού τοπικές σπεσιαλιτέ αλλά και πιάτα της ελληνικής κουζίνας, σε λογικές τιμές -αν σκεφτείτε ότι ένα άτομο μπορεί να γευματίσει με €15. Παραμένει ανοιχτός όλο το χρόνο, όπως μας ενημερώνει, και δίνει μεγάλη σημασία στην πρώτη ύλη. Απέναντι, ακριβώς, δεσπόζει επιβλητικό το Αρχοντικό Χατζηγάκη (τηλ. 24340 91146-9, www.chatzigaki.gr). Πρόκειται για έναν παλιό πολεμικό πύργο, που από το 1999 έχει μετατραπεί στο καλύτερο, κατ' εμέ τουλάχιστον, παραδοσιακό ξενοδοχείο της περιοχής.
Απαρτίζεται από 3 μεγαλοπρεπή κτίσματα και διαθέτει 36 δωμάτια, η διακόσμηση των οποίων διαφέρει από κτήριο σε κτήριο. Αυτό, ωστόσο, που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι το πλήθος των παροχών και υπηρεσιών: εστιατόριο, cafe-bar, pool bar για το καλοκαίρι, 2 αίθουσες συνεδρίων, 2 κλειστά γκαράζ, γυμναστήριο με 2 σάουνες, αίθουσα μπιλιάρδου, 2 καθιστικά, 1 mini market και 1 εκκλησάκι. Ένας πραγματικός μικρόκοσμος, με λίγα λόγια. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς; Όσο για τις τιμές του... Με όλες αυτές τις παροχές τις βρήκα απόλυτα προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα: από €100 το δωμάτιο τις καθημερινές και €130 τα Σ/Κ. Στο Λημέρι του Βασίλη (τηλ. 24340 91200), που λειτουργεί τα τελευταία 12 χρόνια, ο κος Βασίλης, ο ιδιοκτήτης, καθάριζε κάστανα. Μας πρόσφερε λίγα και ξεκινήσαμε το ρεπορτάζ. Όσο ο φωτογράφος αποτύπωνε τον δίπατο με ξύλινη σκάλα και τζάκι χώρο, εγώ τα έλεγα μαζί του. Αυτά που θα κρατήσω από την κουζίνα του είναι το φρέσκο ζυμωτό ψωμί, οι 100 ετικέτες κρασιού και τα σπιτικά γλυκά (από €12 το άτομο).
ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑ
Από cafes το Περτούλι διαθέτει δύο όλα κι όλα. Τον Τηλέγραφο (τηλ. 24340 91052), που ήταν κλειστός, και το Λυχνάρι (κιν. 6976 207458). Ζεστός χώρος με κυρίαρχα στοχεία την πέτρα και το ξύλο. Διαθέτει ποικιλία σε τσάι, ελληνικό καφέ στη χόβολη και σπιτικά γλυκά. Εκεί, συναντήσαμε την κα Φανή και τη μητέρα της, κα Κούλα, ιδιοκτήτρια του διπλανού μαγαζιού με παραδοσιακά προϊόντα και σπιτικά γλυκά, παρασκευασμένα από τα χεράκια της (τηλ. 24340 91214). Προμηθευτήκαμε από δύο βαζάκια ο καθένας και βάλαμε πλώρη για το δρόμο της επιστροφής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ;
Καθώς η νύχτα είχε απλώσει για τα καλά τα πέπλα της, η στάση, που λέγαμε προηγουμένως, στην Ελάτη ακυρώθηκε. Το ραντεβού ανανεώθηκε για την επόμενη φορά και η πορεία χαράχτηκε για την πόλη των Τρικάλων. Δεν ξέρω αν δημιουργήσατε νοητά στο μυαλό σας την εικόνα του φθινοπωρινού Περτουλίου, εσείς τουλάχιστον που δεν το έχετε επισκεφθεί, και αν μείνατε ικανοποιημένοι από αυτή. Πάντως σας συνιστώ να το περιδιαβείτε χειμώνα. Γιατί το λευκό χρώμα του χιονιού, πώς να το κάνουμε, κάνει τα μαγικά του (αν και το μέρος δεν τα χρειάζεται... παρά μόνο για την ατμόσφαιρα!).
Αυτό είναι αλήθεια.
travelstyle.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου