Η παχυσαρκία, ως μία από τις πλέον συνήθεις διαταραχές στη σύγχρονη κοινωνία, είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί αν παραβλεφθεί το ψυχολογικό της υπόβαθρο.
Τα παχύσαρκα άτομα εκφράζουν συνήθως μέσα από τη σχέση τους με το φαγητό τη συναισθηματική τους κατάσταση, εκτονώνουν εντάσεις και οριοθετούν τη σχέση τους με τους άλλους και τον εαυτό τους.
Όπως για κάποιους ανθρώπους η κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών προσφέρει καταφύγιο στα προβλήματά τους, έτσι και το φαγητό λειτουργεί για τον παχύσαρκο σαν μέσο που μπορεί να καταναλωθεί καταχρηστικά για να προσφέρει μια έστω πρόσκαιρη ανακούφιση.
Η σχέση με το φαγητό εκλαμβάνεται από τον παχύσαρκο ως ιδανική γιατί στη σχέση αυτή δεν υπάρχουν υποχρεώσεις και όροι. Άρα δεν προβληματίζεται και έτσι αισθάνεται (επιφανειακά τουλάχιστον) ασφαλές στη σχέση του με το φαγητό.
Η δημιουργία σχέσης με το φαγητό λειτουργεί επιπλέον σαν καταφύγιο από σχέσεις με άλλους ανθρώπους που μπορεί φαντάζουν δύσκολες ή αξεπέραστα προβληματικές.
Η εύκολη λύση για τα προβλήματα που προκύπτουν από τέτοιες εσωτερικές συγκρούσεις είναι να καταφύγει το παχύσαρκο άτομο στη μία και μοναδική σχέση που φαίνεται να μην το προδίδει ποτέ.
Όπως και με άλλες εξαρτήσεις, έτσι και με το φαγητό, το άτομο μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο όπου το φαγητό καταπραΰνει ναι μεν κάποια άγχη, δημιουργεί όμως από την άλλη πολύ περισσότερα όταν καταναλώνεται υπέρμετρα.
Αυτό γιατί οι επιπτώσεις στον οργανισμό αλλά και στην εμφάνιση είναι σαφείς και το παχύσαρκο άτομο δεν μπορεί παρά να τις βιώνει. Γνωρίζει λοιπόν πως ουσιαστικά στιγματίζει και κακοποιεί τον εαυτό του και αυτή η σαδομαζοχιστική σχέση με το φαγητό δεν μπορεί παρά να το αγχώνει ακόμα περισσότερο.
Από τη μία η παχυσαρκία εκφράζει την όποια εσωτερική πάλη του ατόμου, κάνοντας το σώμα αρένα εκτόνωσης ψυχολογικών προβλημάτων, και από την άλλη την εντείνει και την τροφοδοτεί.
Επομένως, η ψυχή και το σώμα δεν είναι επ’ ουδενί ασύνδετα και για να σπάσει ο φαύλος κύκλος χρειάζεται μια ολιστική φροντίδα προς τον εαυτό που θα καλύψει τα αίτια όταν συγχρόνως θα αποσκοπεί να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα.
Κατσογριδάκη Γεωργία
MSc Διαιτολόγος-Βιοτεχνολόγος
Καλαμάρη Ασπασία-Σοφία
MSc Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Όπως για κάποιους ανθρώπους η κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών προσφέρει καταφύγιο στα προβλήματά τους, έτσι και το φαγητό λειτουργεί για τον παχύσαρκο σαν μέσο που μπορεί να καταναλωθεί καταχρηστικά για να προσφέρει μια έστω πρόσκαιρη ανακούφιση.
Η σχέση με το φαγητό εκλαμβάνεται από τον παχύσαρκο ως ιδανική γιατί στη σχέση αυτή δεν υπάρχουν υποχρεώσεις και όροι. Άρα δεν προβληματίζεται και έτσι αισθάνεται (επιφανειακά τουλάχιστον) ασφαλές στη σχέση του με το φαγητό.
Η δημιουργία σχέσης με το φαγητό λειτουργεί επιπλέον σαν καταφύγιο από σχέσεις με άλλους ανθρώπους που μπορεί φαντάζουν δύσκολες ή αξεπέραστα προβληματικές.
Η εύκολη λύση για τα προβλήματα που προκύπτουν από τέτοιες εσωτερικές συγκρούσεις είναι να καταφύγει το παχύσαρκο άτομο στη μία και μοναδική σχέση που φαίνεται να μην το προδίδει ποτέ.
Όπως και με άλλες εξαρτήσεις, έτσι και με το φαγητό, το άτομο μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο όπου το φαγητό καταπραΰνει ναι μεν κάποια άγχη, δημιουργεί όμως από την άλλη πολύ περισσότερα όταν καταναλώνεται υπέρμετρα.
Αυτό γιατί οι επιπτώσεις στον οργανισμό αλλά και στην εμφάνιση είναι σαφείς και το παχύσαρκο άτομο δεν μπορεί παρά να τις βιώνει. Γνωρίζει λοιπόν πως ουσιαστικά στιγματίζει και κακοποιεί τον εαυτό του και αυτή η σαδομαζοχιστική σχέση με το φαγητό δεν μπορεί παρά να το αγχώνει ακόμα περισσότερο.
Από τη μία η παχυσαρκία εκφράζει την όποια εσωτερική πάλη του ατόμου, κάνοντας το σώμα αρένα εκτόνωσης ψυχολογικών προβλημάτων, και από την άλλη την εντείνει και την τροφοδοτεί.
Επομένως, η ψυχή και το σώμα δεν είναι επ’ ουδενί ασύνδετα και για να σπάσει ο φαύλος κύκλος χρειάζεται μια ολιστική φροντίδα προς τον εαυτό που θα καλύψει τα αίτια όταν συγχρόνως θα αποσκοπεί να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα.
Κατσογριδάκη Γεωργία
MSc Διαιτολόγος-Βιοτεχνολόγος
Καλαμάρη Ασπασία-Σοφία
MSc Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου