Η ώρα του καφέ, για τους πιστούς φίλους του ελληνικού καφέ, είναι ιερή. Και η παρασκευή του ολόκληρη ιεροτελεστία. Ελληνικός καφές, παρέα, χαλάρωση, ανατολίτικη ατμόσφαιρα.
Καθώς ψήνεται ο γνήσιος αυθεντικός καφές στη χόβολη, στο μπακιρένιο μπρίκι, και αναδύεται στην ατμόσφαιρα η λεπτή ευωδία του, ο τεχνίτης που αναλαμβάνει να τον φτιάξει έχει τα μάτια και το νου του πάνω στο μπρίκι. Αναδεύει ελαφρά το νερό με τον καφέ και τη ζάχαρη και όταν το μίγμα πάει να βράσει ο τεχνίτης στρέφει όλη του την προσοχή στο μείγμα και βάζει όλη του την τέχνη για να καταφέρει να πετύχει και να διατηρήσει το καϊμάκι. Τη μετουσίωση του καφέ. Μετά με πολλή μεγάλη προσοχή, για να μη φύγει το καϊμάκι, χύνει τον καφέ στα μικρά χοντρά φλιτζάνια του καφέ και τον προσφέρει σε δίσκο με κρύο νερό και κουλουράκια.
Η παρέα απλώνει αργά τα χέρια για να πάρει τον καφέ χωρίς να χυθεί. Γέλια και φωνές και χειροκροτήματα για τον τυχερό που του χύθηκε ο καφές στο πιατάκι. Θα πάρει σίγουρα λεφτά. Σκέτος. Μέτριος. Γλυκός. Βαρύγλυκος. Ο αυθεντικός γνήσιος ανατολίτικος καφές. Όπως όμως και να τον πιεις είναι ο ελληνικός καφές που έρχεται με μια μακρά παράδοση από την Ανατολή. Που ξεκινάει από τους Βεδουίνους, διατρέχει όλη την Ασία και καταλήγει στα Βαλκάνια.
Δε παύει όμως να είναι, με όποια ονομασία, ο γνήσιος ανατολίτικος καφές που συνοδεύει την παρέα σε μια γνήσια ανατολίτικη ατμόσφαιρα χαλάρωσης και πληρότητας.
ηλιαχτίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου