Συνέντευξη με την εξαιρετική Γεωργία Νταγάκη!

Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκίνησες ήσουν μικρή σε ηλικία. Πώς ήταν λοιπόν το ξεκίνημα για μια νέα κοπέλα;

Ναι, η πρώτη μου εμφάνιση με επαγγελματικό ύφος ήταν στα 16 μου χρόνια.
Ήταν σε ένα κρητικό πάλκο στην Αθήνα. Τώρα, από... συναισθήματα δεν θυμάμαι πολλά, σίγουρα όμως είχα πολύ άγχος.

Και πώς συνέχισες από κει και ύστερα;

Όπως σου είπα ξεκίνησα στα 16 παίζοντας σε εκείνο το μαγαζί, μιας και παράλληλα ήμουν ακόμα στο Λύκειο. Στη συνέχεια έφτιαξα ένα δικό μου σχήμα, συνεργάστηκα με κάποιους κρητικούς καλλιτέχνες και σιγά σιγά το ένα έφερε το άλλο και έκανα και κάποιες άλλες συνεργασίες σε μεγάλο χώρο,όπως με τον Ορφέα Περίδη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και με άλλους πολλούς στη συνέχεια. Ουσιαστικές συνεργασίες, η οποίες σιγά σιγά με έφεραν εδώ.
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω επάγγελμα την μουσική και αν το ήξερα απ’ την αρχή πόσο δύσκολο είναι, πίστεψέ με θα το είχα αποφύγει (γέλια).

Κι όμως, όπως λέγεται είναι το ιδανικό να καταφέρει κάποιος να κάνει την «αγάπη» του επάγγελμα…

Είναι ιδανικό, αλλά μέχρι να το καταφέρεις και φυσικά αν το καταφέρεις και να βιοπορίζεσαι χωρίς πολλά πράγματα και υλικά αγαθά, αλλά να μπορείς να βιοπορίζεσαι και να έχεις μια ισορροπία στη ζωή σου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το καταφέρεις.
Για πες μας όμως, τί όνειρα είχες όταν ξεκίνησες την πορεία σου στο χώρο του ελληνικού πένταγράμμου;

Ποια απ’ αυτά πραγματοποιήθηκαν και ποια όχι;

Καταρχάς ήθελα να γνωρίσω κόσμο απ’ το «χώρο» και ούτε καν έβαζα στο μυαλό μου τη συνεργασία.
Ήθελα απλά να γνωρίσω ανθρώπους που θαύμαζα, που μ’ άρεσαν τα τραγούδια τους, που τους άκουγα από πάρα πολύ μικρή ηλικία και αυτό πιστεύω το κατάφερα, το κατάφερα και μάλιστα συνεργάστηκα και με αυτούς τους ανθρώπους! Για μένα αυτό ήταν «δώρο Θεού».
Όνειρα να κατακτήσω πράγματα, να κυνηγήσω δεν είχα. Ήθελα απλά να τραγουδήσω , να βρίσκομαι με κόσμο, να απολαμβάνει αυτό που κάνω και εγώ να παίρνω πράγματα απ’ αυτό. Τελείως απλά…!

Και απ’ αυτά που δεν πραγματοποιήθηκαν;

(Γέλια) Ευελπιστώ να γίνουν στο μέλλον (γέλια).

Όπως μας είπες, έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Όπως γνωρίζουμε όμως έχεις συνεργαστεί και με 2 ξένους, με τον Eric Burdon και με τον Goran Bregovic! Πώς προέκυψαν οι 2 αυτές συνεργασίας και ποια η εμπειρία που αποκόμισες;

Με τοn Eric Burdon γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια περίπου, ο οποίος με άκουσε να παίζω λύρα και μου ζήτησε να πάω στη Γερμανία και να ηχογραφήσουμε τη λύρα για ένα δίσκο του. Από εκεί ξεκίνησε η σχέση μας και στη συνέχεια πέρυσι το καλοκαίρι μου έκανε την πρόταση να συμμετέχω στο Ευρωπαϊκό tour που θα έκανε. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία και παντού λέω πως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και πραγματικά πρότυπο.

Με τον Bregovic τώρα, νομίζω πριν 2 καλοκαίρια ήταν και με την μπάντα μου ανοίξαμε τις συναυλίες του στην Ελλάδα σας συγκρότημα support. Απ αυτό δεν θα ξεχάσω την συναυλία που δώσαμε στα Καλάβρυτα και είχε 3.500 κόσμο! Είναι ένας πολύ καλός performer και είναι εξαιρετικός σε αυτό που κάνει.


Για πες μας τώρα λίγο και για την πορεία σου στο χώρο της δισκογραφίας..

Ήταν πριν 6 περίπου χρόνια όταν έβγαλα ένα κρητικό δίσκο από μια κρητική εταιρεία ο οποίος είναι παραδοσιακός με κάποια μοντέρνα στοιχεία ήχου και πέρυσι το Μάιο κυκλοφόρησε μια δουλεία για το εξωτερικό και έγινε διανομή σε 28 χώρες από μια γερμανική εταιρεία σε παραγωγή του Νίκου Ζούδιαρη και μαζί με 4 δικά του κομμάτια και κομμάτια άλλων συνθετών

ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://apolitistosteki.blogspot.com/2010/07/blog-post_7430.html